Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ




 
                   
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ 2011
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ?

Όχημα βαρύτερο του αέρα που πετά, βάσει των νόμων της αεροδυναμικής, χάρη στο σχήμα του, ωθώντας μεγάλες μάζες αέρα προς τα πίσω ή προς τα κάτω, χρησιμοποιώντας έλικες ή στροβιλοκινητήρες. Αποτελεί το ταχύτερο μέσο μεταφοράς και ένα από τα σπουδαιότερα όπλα του σύγχρονου, συμβατικού ή πυρηνικού πολέμου.
Τα αεροπλάνα διακρίνονται: ως προς τον τρόπο ωθήσεως, σε ελικοφόρα, αεριωθούμενα, πυραυλοκίνητα και πυρηνοκίνητα, ως προς την ταχύτητα που αναπτύσσουν σε υποηχητικά, διηχητικά και υπερηχητικά και ως προς τη χρήση σε πολιτικά και στρατιωτικά. Τα πολιτικά διακρίνονται σε επιβατικά και εμπορικά ενώ τα στρατιωτικά σε στρατηγικά, βομβαρδιστικά, μαχητικά, επιθετικά, μεταγωγικά, εκπαιδευτικά αναγνωριστικά και ειδικών αποστολών. Υπάρχουν ακόμα πυροσβεστικά αεροπλάνα και αεροπλάνα επιστημονικών ερευνών. Τα αεροπλάνα που μπορούν να προσθαλασσώνονται και να αποθαλασσώνονται λέγονται υδροπλάνα. Πιο παλιά τα αεροπλάνα διακρίνονταν ανάλογα με τα ζεύγη των πτερύγων που είχαν σε μονοπλάνα, διπλάνα και τριπλάνα. Ο πρώτος τύπος είναι αυτός που τελικά επικράτησε.
 Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι το αεροπλάνο δεν μπορεί να παραμένει στον αέρα χωρίς να κινείται με μεγάλη ταχύτητα. Ακόμα πρέπει να καταλάβουμε από την αρχή ότι το "μυστικό" της στερέωσης του αεροπλάνου στον αέρα βρίσκεται στο σχήμα και στις διαστάσεις των πτερύγων του. Συγκεκριμένα, η τομή της πτέρυγας (σχ. 1) έχει μεγαλύτερη καμπυλότητα στο πάνω μέρος της από όσο στο κάτω.











ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ

Ανάλογα με τον προορισμό τους, τα αεροπλάνα είναι γενικής χρήσης, πολιτικής αεροπορίας ή πολεμικής

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν μικρά ελαφρά αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται για αεραθλητισμό και ψυχαγωγία, μικρές μεταφορές ή μετακινήσεις των ιδιοκτητών τους ή ειδικές χρήσεις όπως ο αεροψεκασμός, καθώς και κάπως μεγαλύτερα, σύγχρονα, με όλα τα συστήματα ελέγχου και πλοήγησης, που ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες, κρατικούς οργανισμούς και υπηρεσίες ή πλούσιους ιδιώτες και χρησιμοποιούνται κυρίως για τις μεταφορές προσωπικού και σπανιότερα εμπορευμάτων.

Τα σπουδαιότερα από τα αεροπλάνα γενικής χρήσης είναι σύγχρονα δικινητήρια, τρικινητήρια, ακόμη και τετρακινητήρια, στροβιλοελικοφόρα ή αεριωθούμενα, που έχουν συνήθως τη δυνατότητα να μεταφέρουν άνετα 8 - 16 περίπου άτομα σε αποστάσεις μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων. Ορισμένα έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα και είναι ικανά για υπερατλαντικές πτήσεις, όπως το Φάλκον 900 της γαλλικής Ντασό, που είναι εφοδιασμένο με τρεις στροβιλοκινητήρες.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Στις μικρές αποστάσεις επικρατούν τα στροβιλοελικοφόρα αεροπλάνα σχετικά μικρού ή μέσου μεγέθους, που μεταφέρουν συνήθως μερικές δεκάδες επιβατών, ενώ για τις μέσες και μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιούνται μεγάλα αεριωθούμενα, χωρητικότητας 150 - 350 επιβατών, σε ορισμένες περιπτώσεις και περισσότερων. Αυτά είναι δικινητήρια ή τρικινητήρια για τις μέσες αποστάσεις και τρικινητήρια ή τετρακινητήρια για τις μεγάλες, στα τελευταία χρόνια όμως παρατηρείται η τάση μείωσης του αριθμού των κινητήρων και σχεδιάζονται δικινητήρια αεροπλάνα ακόμη και για τις υπερατλαντικές πτήσεις.

Τα επιβατικά αεροπλάνα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν, μαζί με τους επιβάτες, τις αποσκευές τους και ενδεχόμενα ορισμένο φορτίο, που βρίσκει θέση σε διαμερίσματα κάτω από το θάλαμο των επιβατών. Τα μεγάλα αεροπλάνα της πολιτικής αεροπορίας έχουν τριμελές ή τετραμελές πλήρωμα στο θάλαμο οδήγησης (δύο πιλότους, ιπτάμενο μηχανικό και ενδεχόμενα αεροναυτίλο) και έναν αριθμό ιπτάμενων συνοδών και φροντιστών για την εξυπηρέτηση των επιβατών.

Συνοπτικά:

ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΕΠΙΒΑΤΙΚΑ
Μεταφορές ανθρώπων
ελικοφόρα
τουρμπίνες
Ψυχαγωγίας (2-4 θέσεων) - Ελικοφόρα

ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ
Μεταφορές φορτίων
Ελικοφόρα
Τουρμπίνες

ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ

ΑΝΕΜΟΠΤΕΡΑ

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ
Ελικοφόρα
Τουρμπίνες

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Πολεμικά αεροπλάνα υπάρχουν για ένα πλήθος αποστολών και χρήσεων. Μερικά απ' αυτά μπορούν με αλλαγή οργάνων ή οπλισμού να εκτελούν αποστολές διαφορετικής φύσης. Οι κυριότερες κατηγορίες πολεμικών αεροπλάνων είναι:

Μαχητικά. Πρόκειται για σχετικά μικρά ή μέτριου μεγέθους αεροπλάνα υψηλών επιδόσεων από άποψη ταχύτητας, ευελιξίας και γρήγορης ανόδου, οπλισμένα με πυροβόλα 20 - 30 χιλιοστών και πυραύλους. Τα περισσότερα μαχητικά είναι ικανά, με αλλαγές οπλισμού στους εξωτερικούς φορείς (πυλώνες) των πτερύγων και της ατράκτου, να εκτελούν αποστολές βομβαρδισμού και προσβολής επίγειων ή θαλάσσιων στόχων με τα πυροβόλα τους ή τους πυραύλους· στην περίπτωση αυτή χαρακτηρίζονται ως μαχητικά πολλαπλού ρόλου.

Υπάρχουν επίσης τα μαχητικά της ναυτικής αεροπορίας, παρόμοιων επιδόσεων και συχνά του ίδιου τύπου με τα προηγούμενα, που έχουν όμως ως βάση τα αεροπλανοφόρα.

Επίθεσης ή τακτικής υποστήριξης. Είναι όμοια στη μορφή και το μέγεθος με τα προηγούμενα και συχνά αποτελούν παραλλαγές του ίδιου τύπου. Όταν κατασκευάζονται ειδικά για αποστολές προσβολής επίγειων στόχων στο πεδίο της μάχης, δεν είναι ανάγκη να διαθέτουν πολύ υψηλή ταχύτητα, είναι ικανά όμως να μεταφέρουν σημαντική ποσότητα βομβών και πυραύλων και διαθέτουν όργανα εντοπισμού των στόχων. Τα μικρότερα ή μικρής εμβέλειας χαρακτηρίζονται ειδικότερα ως εγγύς υποστήριξης.

Αναγνωριστικά. Διακρίνονται σε αεροπλάνα μικρής ή μέσης εμβέλειας, που έχουν ως αποστολή την αναγνώριση, την παρατήρηση (οπτική, με τεχνικές ραντάρ, υπέρυθρων ακτίνων κ.λ.π.) και φωτογράφιση των εχθρικών θέσεων στο πεδίο των επιχειρήσεων και σε αεροπλάνα μεγάλης εμβέλειας, που φωτογραφίζουν από μεγάλο ύψος εκτεταμένες περιοχές πολύ μακριά από τη βάση τους και χαρακτηρίζονται ως αεροπλάνα στρατηγικής αναγνώρισης.

Μικρά αναγνωριστικά αεροπλάνα, ελαφρά ελικοφόρα, διαθέτει και ο στρατός, για οπτική παρατήρηση στο πεδίο της μάχης και υποβοήθηση της ευστοχίας των βολών του πυροβολικού.


Εκπαιδευτικά. Χρησιμεύουν για την εκπαίδευση των πιλότων και είναι διαφορετικών επιδόσεων για κάθε στάδιο της εκπαίδευσης. Αρχικά χρησιμοποιούνται ελαφρά ελικοφόρα, ίδια με τα μικρά αεροπλάνα της γενικής αεροπορίας, κατόπι ελαφρά αεριωθούμενα ειδικά κατασκευασμένα για το σκοπό αυτό, τα οποία όμως σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να εκτελέσουν και αποστολές επίθεσης και τέλος τροποποιημένα διθέσια μαχητικά ή επίθεσης, για το τελικό στάδιο της εκπαίδευσης και την εξοικείωση των πιλότων στην οδήγηση των αεροπλάνων αυτού του τύπου.

Βομβαρδιστικά. Διακρίνονται σε μέσα και βαριά βομβαρδιστικά. Τα ελαφρά βομβαρδιστικά δεν είναι άλλα από τα αεροπλάνα επίθεσης που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο χαρακτηρισμός ελαφρά είναι σχετικός βέβαια· πολλά απ' αυτά μεταφέρουν φορτίο βομβών και πυραύλων αέρα - εδάφους μεγαλύτερο από 6 τόνους και έχουν συνολικό βάρος άνω των 16 τόνων, αριθμοί που αντιστοιχούν σε ένα βαρύ βομβαρδιστικό του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου.

Τα καθεαυτό βομβαρδιστικά είναι μεγάλα αεροπλάνα που μεταφέρουν μεγάλο φορτίο βομβών εσωτερικά στην άτρακτο και εξωτερικά. Διαθέτουν επίσης πυραύλους αέρα - αέρα για την άμυνά τους, επειδή δεν είναι δυνατό πια να συνοδεύονται από μαχητικά αεροπλάνα στις μακρινές επιχειρήσεις βομβαρδισμού, λόγω της μικρότερης εμβέλειας των τελευταίων.

Τροποποιημένα παλιά βαριά βομβαρδιστικά ή νεότερα μπορούν να εκτοξεύουν και στρατηγικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς (τύπου Κρουζ, με πυρηνική κεφαλή) ή μικρής εμβέλειας μεγάλους πυραύλους αέρα - εδάφους. Τα βαριά στρατηγικά βομβαρδιστικά έχουν συνολικό βάρος άνω των 200 τόνων.

Μεταγωγικά. Είναι μεταφορικά αεροπλάνα για στρατιωτικές δυνάμεις, πολεμικό υλικό και εφόδια, μέσου βάρους και εμβέλειας (τακτικά μεταγωγικά), ή μεγάλου βάρους και εμβέλειας (στρατηγικά). Τα πρώτα είναι κατά κανόνα στροβιλοελικοφόρα, ενώ τα δεύτερα έχουν συνήθως στροβιλοκινητήρες διπλής ροής. Η φόρτωση γίνεται στα περισσότερα απ' αυτά από μεγάλη πόρτα στο κάτω πίσω μέρος της ατράκτου, κάποτε όμως είναι δυνατό να ανοίγει και το πρόσθιο άκρο της. Τα βαριά μεταγωγικά έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων πυροβόλων και αρμάτων μάχης, ενώ όλα διαθέτουν σύστημα ρίψης εφοδίων με αλεξίπτωτο, συνήθως από το πίσω άνοιγμα της ατράκτου.

Πετρελαιοφόρα εναέριου ανεφοδιασμού. Χρησιμοποιούνται για τον ανεφοδιασμό με καύσιμα άλλων αεροπλάνων στη διάρκεια της πτήσης, για την αύξηση της εμβέλειάς τους στη διάρκεια επιχειρήσεων ή για τη συνέχιση της αποστολής τους και την κάλυψη μιας απόστασης μεγαλύτερης από την αυτονομία τους.

Ναυτικής συνεργασίας. Προορίζονται για μακροχρόνιες περιπολίες πάνω από τη θάλασσα και τον εντοπισμό και καταστροφή εχθρικών υποβρυχίων και σκαφών επιφανείας, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, χάρη στο ισχυρό ραντάρ τους, τα όργανα μαγνητικού εντοπισμού, τις ηλεκτρονικές συσκευές και τον ποικίλο οπλισμό, από κοινές βόμβες και βόμβες βυθού, πυραύλους αέρα - επιφανείας και τορπίλες. Χρησιμοποιούνται επίσης για τη ναρκοθέτηση των θαλασσών, ενώ ορισμένα μπορούν ακόμη να εκτελέσουν μεταφορές, αποστολές ελέγχου του εναέριου χώρου και έγκαιρης προειδοποίησης, καθώς και διάσωσης ναυαγών.


Έγκαιρης προειδοποίησης, διοίκησης και ελέγχου. Είναι τα γνωστά ως ΑWΑCS, από τα αρχικά της αγγλικής ονομασίας τους, που αποτελούν ένα εναέριο κέντρο ελέγχου των αεροσκαφών μιας ευρύτατης περιοχής, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, καθώς και των τηλεπικοινωνιών, με μεγάλες δυνατότητες ηλεκτρονικής αποθήκευσης και επεξεργασίας των πληροφοριών που συλλέγονται, ώστε να εκτιμηθούν οι εχθρικές κινήσεις και να δοθούν πληροφορίες για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους από τις φιλικές δυνάμεις, των οποίων είναι γνωστή η θέση και το μέγεθος.

Για την επιτέλεση αυτής της αποστολής τα αεροπλάνα διαθέτουν ένα πολύ ισχυρό ραντάρ, στερεωμένο συνήθως σε μεγάλο δίσκο πάνω από την άτρακτο, εμβέλειας μέχρι 500 χιλιόμετρα και ισχυρό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μπορούν να επιτηρούν εκατοντάδες στόχων και να συντονίζουν τις ενέργειες εναντίον δεκάδων απ' αυτούς. Εντοπίζουν επίσης πλοία και οχήματα στο έδαφος.

Ηλεκτρονικού πολέμου. Ειδικά αεροπλάνα για την εντόπιση και παραπλάνηση των εχθρικών ηλεκτρονικών συστημάτων, των ραντάρ, αεροσκαφών πυραύλων και τηλεπικοινωνιών, με την παρεμβολή παρασίτων και άλλων μεθόδων, καθώς και την αντιμετώπιση των ηλεκτρονικών αντιμέτρων του αντιπάλου με αντιαντίμετρα.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΒΡΑΧΕΙΑΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ - ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ STOL Για την εξυπηρέτηση περιοχών με μικρά αεροδρόμια ή τη χρησιμοποίηση πρόχειρων διαδρόμων, κατασκευάζονται αεροπλάνα που αρκούνται σε διαδρόμους λίγων εκατοντάδων μέτρων, χάρη στη μικρή ταχύτητα στήριξης, που πετυχαίνεται με υπεραντωτικές διατάξεις της πτέρυγας και ιδιαίτερα με μεγάλα αρθρωτά πτερύγια καμπυλότητας του πίσω χείλους της πτέρυγας.

Στη σύντομη προσγείωση συντελεί και η εκμετάλλευση του ρεύματος του αέρα των ελίκων που κατευθύνονται προς τα κάτω από τα περιστρεφόμενα πτερύγια του χείλους εκφυγής της πτέρυγας και επιτρέπει τη στήριξη του αεροπλάνου στις μικρές ταχύτητες προσέγγισης.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗΣ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ - ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ VTOL Για τη δυνατότητα επιχειρήσεων σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν αεροδρόμια ή την απογείωση από το κατάστρωμα πλοίων κατασκευάστηκαν αεροπλάνα κατακόρυφης απογείωσης. Τα περισσότερα απ' αυτά έμειναν στο πειραματικό στάδιο ή βρήκαν περιορισμένη χρήση, μερικά όμως έφτασαν στο επιχειρησιακό στάδιο και κατασκευάστηκαν σε αρκετά μεγάλους αριθμούς.






ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ
                                                                             

Η πρώτη σοβαρή απόπειρα για την ανάλυση της πτήσης έγινε από τον Αριστοτέλη στο έργο του «Φυσικά», τον 4ο αιώνα π.χ. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του Αριστοτέλη, ένα σώμα που κινείται στον αέρα βρίσκεται συνέχεια κάτω από την επίδραση μιας δύναμης η οποία διατηρεί την πτήση και όταν σταματήσει να δρα, σταματάει και η πτήση. Η θεωρία αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη 20 αιώνες αργότερα από το Νεύτωνα, ο οποίος απέδειξε ότι ένα σώμα συνεχίζει την κίνηση του μέχρι να εφαρμοστεί μια αντίθετη δύναμη και να το σταματήσει.
Τον 15ο αιώνα ο Λεονάρντο ντα Βίντσι προσπάθησε να στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής πτητικών μηχανών, μελετώντας προσεκτικά την πτήση των πουλιών. Ο ντα Βίντσι απορρίπτοντας την κεντρική ιδέα της θεωρίας του Αριστοτέλη, υποστήριξε ότι ο αέρας αντιτίθεται στην πτήση. Ξεκινώντας όμως από την σωστή αυτή άποψη, διατύπωσε τη λανθασμένη θεωρία ότι η κίνηση των φτερών των πουλιών δημιουργεί συμπίεση του αέρα από την κάτω μεριά τους. Έτσι, η πτήση των πουλιών είναι δυνατή γιατί μπορούν να στηρίζονται πάνω στις συμπυκνώσεις του αέρα και να πετούν. Μετά από πειράματα κατέληξε και στο πολύ σωστό συμπέρασμα ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο τετράγωνο του βάρους που πρόκειται να πετάξει και του κυκλικού μήκους του φτερού της πτητικής μηχανής. Έτσι υπολόγισε ότι για να πετάξει ένας άνθρωπος χρειάζεται φτερά μήκους περίπου 12 μέτρων. Σχεδίασε και κατασκεύασε πολλά πρότυπα πτητικών μηχανών που καμία δυστυχώς για αυτόν δεν είχε επιτυχία.      Αργότερα παρατηρήθηκε ότι ορισμένα πουλιά μπορούσαν να πετούν χωρίς να κουνούν τα φτερά τους, απλώς γλιστρώντας μέσα στον αέρα.
Το τέλος στην ιστορία αυτή δόθηκε από τους επιστήμονες Μπορέλι και Γκούκ, οι οποίοι απέδειξαν ότι η πτήση του ανθρώπου δεν είναι δυνατή μόνο με τη δική του μυϊκή δύναμη. Από τότε (περίπου γύρω στο 1700μ.χ.) ο άνθρωπος προσπάθησε να ανακαλύψει μια μηχανή που να πετάει με δική της δύναμη Την εποχή εκείνη δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα οι μηχανές, οπότε οι έρευνες στράφηκαν προς τα ανεμοπλάνα. Από το 1670 μέχρι το 1780 έγιναν πάρα πολλά αποτυχημένα πειράματα για την κατασκευή ενός ανεμοπλάνου, αλλά μετά την ανακάλυψη του αερόστατου το 1783 οι έρευνες στράφηκαν ολοκληρωτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Μέσα στα επόμενα 120 χρόνια το αερόστατο γνώρισε τεράστια εξέλιξη και αποδοχή σαν τη λύση του προβλήματος της πτήσης του ανθρώπου.






Τα αερόστατα όμως στηρίζονταν στον αέρα στατικά, σαν σώματα ελαφρύτερα από τον αέρα σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη για την άνωση των σωμάτων. Η στήριξη όμως ενός σώματος βαρύτερου από τον αέρα μπορεί να γίνει σύμφωνα με τους νόμους της αεροδυναμικής και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί. Την περίοδο 1799-1810 ο βαρώνος Καίυλεϋ, έβαλε τις βάσεις της αεροδυναμικής και ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του σύγχρονου αεροπλάνου. Η πρώτη βαρύτερη από τον αέρα μηχανή σχεδιάστηκε το 1842 από τον Χένσον, αλλά δεν κατάφερε να πετάξει ποτέ. Οι μηχανές που πέταξαν πραγματικά ήταν οι εξής:

Το 1870 ο Πενώ κατασκεύασε μια μηχανή που την ονόμασε «πλανοφόρο». Αυτή η μηχανή πέταξε σε απόσταση 40 μέτρων μέσα σε 11 δευτερόλεπτα.
·       Το 1879 ο Τατέν κατασκεύασε μικρό αεροπλάνο βάρους που πετούσε με πεπιεσμένο αέρα.
·       Το 1881 ο Μοζάϊσκι κατασκεύασε αεροπλάνο που είχε πέντε βασικά μέρη: σώμα, σταθερό φτερό, κινητήρα με έλικα, ουρά και σύστημα προσγείωσης.
·       Το 1884 ο Μαξίμ έκανε δοκιμή αεροπλάνου με ατμομηχανή, το οποίο δεν πέταξε γιατί έπαθε ζημιά η μηχανή.
·       Το 1896 ο Λάνγκλεϋ κατασκεύασε αεροπλάνο με μικρή ατμομηχανή που πέταξε για 1600 μέτρα.







Το 1903 οι αδελφοί Ράιτ τοποθετούν μια μηχανή εσωτερικής καύσης ισχύος 16 ίππων από αυτοκίνητο στο δικό τους αεροπλάνο και κατάφεραν να πετάξουν για 260 μέτρα. Το σύγχρονο αεροπλάνο είχε γεννηθεί.
Το 1926 καθιερώθηκε η πρώτη νυχτερινή πτήση από τη γερμανική εταιρία Lufthansa, μεταξύ Βερολίνου και Ανατολικής Πρωσίας. Το 1927 πέταξε με το αεροπλάνο του, με μηχανή 220 PS, ο Αμερικάνος πιλότος Charles Lindebergh (Λίντμπεργκ, 1902-1974) από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, σχεδόν 6.000 χιλιόμετρα, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό. Με αυτή την επιτυχία του κέρδισε ο Λίντμπεργκ 25.000 δολάρια που είχε αθλοθετήσει ο επιχειρηματίας Raymond Orteig. Η πτήση του Λίντμπεργκ κράτησε λίγο παραπάνω από 33 ώρες και υπέβαλε στην παγκόσμια κοινή γνώμη την ιδέα για υπερατλαντικές πτήσεις, οι οποίες εκτελούνται μέχρι σήμερα, προφανώς ταχύτερα και πολύ πιο άνετα.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΛΑΝΟΦΟΡΑ






                                                      




Στα μέσα της δεκαετίας του `70 άρχισαν τα δρομολόγια του γαλλοβρετανικού υπερηχητικού δελταπτέρυγου αεροπλάνου Κονκόρντ, το οποίο υπήρξε ένα λαμπρό τεχνικό επίτευγμα της ευρωπαϊκής αεροπορικής βιομηχανίας, αλλά είχε μικρή εμπορική επιτυχία, εξαιτίας του υψηλού λειτουργικού κόστους (ιδιαίτερα μετά την πρώτη ενεργειακή κρίση που ανέβασε απότομα τις τιμές των καυσίμων) και των σκόπιμων εμποδίων που δημιούργησαν οι Η.Π.Α. στην πρόσβασή του στα αμερικανικά αεροδρόμια, με το πρόσχημα του μεγάλου θορύβου. Το Κονκόρντ, με ταχύτητα ταξιδιού διπλάσια του ήχου, συντέλεσε αποφασιστικά στην προαγωγή της ευρωπαϊκής τεχνολογίας.

concord








Το σημαντικότερο ίσως γεγονός στον τομέα των κατασκευών της πολιτικής αεροπορίας από τις αρχές της δεκαετίας του `70 ήταν η συγκρότηση της ευρωπαϊκής κοινοπραξίας Αirbus, από τη γαλλική Αerοspatiale, τη βρετανική Βritish Αerοspace και τη γερμανική Deutsche Αirbus. Η σειρά των αεροπλάνων που κατασκευάστηκε, φαρδιάς ατράκτου για μέσες και μικρές - μέσες αποστάσεις, είχε πολύ μεγάλη τεχνική και εμπορική επιτυχία, κατακτώντας το ένα τρίτο περίπου της παγκόσμιας αγοράς (εκτός από τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες), εκτοπίζοντας από τη δεύτερη θέση την Μακ Ντόνελ - Ντάγκλας και απειλώντας την ηγεμονία της Μπόινγκ. Τα Αirbus, αθόρυβα, άνετα, ευέλικτα, ασφαλή και οικονομικά, παρουσίασαν πλήθος επαναστατικών καινοτομιών και επιβλήθηκαν σ` όλο τον κόσμο.
Αρχικός τύπος ήταν το Αirbus Α 300 Β (1972)· ακολούθησε το Αirbus Α 300 Β4 (1974), του οποίου ο τύπος Β4 - 200 έχει μέγιστο βάρος 165 τόνων και χωρητικότητα 336 επιβατών. Από το 1984 κατασκευάζεται το Αirbus Α 300 Β4 - 600, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα άρχισαν οι παραδόσεις του νέου Αirbus Α 310 - 200. Το 1985 παρουσιάστηκε το αεροπλάνο μεγάλων αποστάσεων Αirbus Α 310 - 300, ενώ το 1991 - 92 ολοκληρώθηκε η παραγωγή του δικινητηρίου Αirbus Α 330 και του τετρακινητήριου μεγάλων αποστάσεων Αirbus Α 340.



ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ


F-16 Fighting Falcon

Plane Name: F-16 Fighting Falcon
 Type: Multi-Role
Nation: United States
Manufacturer: Lockheed
Crew: 1
 Passengers: 0
 Engines: 1 jets
Wingspan: 31 feet
 Length: 47 feet, 8 inch
Height: 16 feet, 5 inches
Weight: 35,800 pounds
Maximum Speed: 1,350 miles per hour
Maximimum Altitude: 50,000 feet
 Range: 2,000 miles
Year Of Creation: 1976





B-52 Stratofortress

Plane Name: B-52 Stratofortress
Type: Heavy Bomber
 Nation: United States
 Manufacturer: Boeing
 Crew: 6
 Passengers: 0
Engines: 8 jets
Wingspan: 185 feet
 Length: 157 feet, 7 inch
 Height: 40 feet, 8 inches
Weight: 185,000 pounds
Maximum Speed: 600 miles per hour
Maximimum Altitude: 45,700 feet
Range: 8,500 miles
Year Of Creation: 1958









C-130 Hercules

Plane Name: C-130 Hercules
 Type: Transport
 Nation: United States
Manufacturer: Lockheed
Crew: 5
Passengers: 92 (most)
 Engines: n/a
Wingspan: 132 ft. and7 in.
Length: 97 ft. and 9 in.
Height: 38 ft. and4 in.
 Weight: 135,000
Wing Area: 132 ft and 7 in
 Maximum Speed: 375 mph
Maximimum Altitude: 30,000 ft.
Range: 3,800
 Armaments: n/a
Year Of Creation: 1958







Boeing 747-400

Plane Name: Boeing 747-400
 Type: Passenger Jet
 Nation: United States
Manufacturer: Boeing
Crew: Two: Captain and First Officer
Passengers: 592 (max)
Engines: 4 jet engines
Wingspan: 195 feet
Length: 231 feet
 Height: 63 feet
Weight: 800,000 pounds
Maximum Speed: 630 miles per hour
 Maximimum Altitude: 40,000 feet
Range: 8,406 miles
 Armaments: None
Year Of Creation: 1948(first flight)











Πως λειτουργούν τα αεροπλάνα;




Ποια είναι η τεχνολογία που κινεί τα σύγχρονα αεροπλάνα; Σχεδόν για όλα τα αεροπλάνα της πολιτικής αεροπορίας η απάντηση είναι η ίδια: Οι κινητήρες τουρμποφάν (υπερσυμπίεσης με φτερωτή), μηχανές που είναι αποτέλεσμα δεκαετιών εξέλιξης της τεχνολογίας των αεριωθουμένων. Αρχικά, εμφανίστηκαν οι κινητήρες υπερσυμπίεσης με στρόβιλο (τουρμποτζέτ), που τώρα θεωρούνται απαρχαιωμένοι, και μετά οι κινητήρες υπερσυμπίεσης με έλικα, που συναντώνται ακόμα σε μικρά αεροπλάνα. Το μεγάλο πλεονέκτημα των τουρμποφάν είναι ότι ο έλικας αντικαθίσταται με μια φτερωτή στο μπροστινό εσωτερικό τμήμα και μεγάλο μέρος του εισερχόμενου αέρα παρακάμπτει το εσωτερικό της μηχανής, προσφέροντας ώθηση μόνο λόγω της συμπίεσης που έχει υποστεί από τη φτερωτή.
Οι μηχανές των αεριωθουμένων εκμεταλλεύονται ευρέως γνωστές αρχές της φυσικής. Σύμφωνα με τον τρίτο νόμο της κίνησης του Νεύτωνα, για κάθε δράση υπάρχει ίση και αντίθετη αντίδραση. Ο αέρας που βγαίνει από τον κινητήρα με ταχύτητα μεγαλύτερη απ' αυτή που μπήκε (δηλαδή την ταχύτητα του αεροπλάνου) θα σπρώξει το αεροπλάνο προς τα μπρος. Η φτερωτή προσθέτει ενέργεια στο ρεύμα αέρα, αυξάνοντας την ταχύτητά του.
Στους πιο σύγχρονους κινητήρες τουρμποφάν υψηλής παράκαμψης, 6 με 8 κιλά αέρα ρέουν γύρω από τον πυρήνα του κινητήρα για κάθε κιλό αέρα που περνάει μέσα απ' αυτόν. Οσο πιο μεγάλη είναι η αναλογία παράκαμψης, τόσο πιο οικονομικός σε καύσιμα και πιο ήσυχος κατά τη λειτουργία του είναι ο κινητήρας. Η αύξηση της αναλογίας απαιτεί σταδιακές βελτιώσεις. Οι μηχανικοί πρέπει να βρουν το βέλτιστο συνδυασμό απόδοσης της μηχανής και μείωσης των καυσαερίων και του θορύβου.
Μια μείωση της κατανάλωσης καυσίμου κατά 5% μετά από επανασχεδίαση του κινητήρα, είναι μεγάλη υπόθεση για τα κέρδη των αεροπορικών εταιρειών. Συχνά, οι βελτιώσεις γίνονται με χρήση θερμοπλαστικών περιβλημάτων και αλουμινένιων εξαρτημάτων, ώστε να μειωθεί το βάρος της μηχανής, αλλά και κραμάτων νικελίου και σύνθετων κεραμικών υλικών που μπορούν να αντέξουν σε υψηλές θερμοκρασίες, στις οποίες η απόδοση του καυσίμου είναι μεγαλύτερη. Αν και στα σχεδιαστήρια των μηχανικών υπάρχουν πολλές ριζοσπαστικές ιδέες, οι κινητήρες τουρμποφάν με τη μια ή την άλλη μικρή βελτίωση αναμένεται να συνεχίσουν να κυριαρχούν για την επόμενη δεκαετία ή ακόμα και εικοσαετία.

Οι κινητήρες των ελικοφόρων και των αεριωθούμενων δημιουργούν ώθηση, σπρώχνοντας τον αέρα προς τα πίσω. Και στις δύο περιπτώσεις, λόγω της μορφής των φτερών, στην πάνω πλευρά τους δημιουργείται υποπίεση και στην κάτω υπερπίεση από τον αέρα που διασχίζουν, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται άντωση, που σηκώνει το αεροπλάνο




Ο στροβιλοελικοφόρος κινητήρας έχει έλικα αντί για φτερωτή. Οι συμπιεστές ανεβάζουν την πίεση του εισερχόμενου αέρα και ο καυστήρας πυροδοτεί το μείγμα καυσίμου και αέρα, οδηγώντας τα καυσαέρια μέσα από τους στροβίλους που περιστρέφουν την έλικα. Είναι η έλικα που δημιουργεί την περισσότερη ώθηση, παρά τα εξερχόμενα καυσαέρια




Ο κινητήρας ράμτζετ έχει ελάχιστα κινούμενα μέρη. Ωθεί τα πολεμικά αεροπλάνα και τους πυραύλους με ταχύτητες μεταξύ 2 και 4 Μαχ (1 Μαχ = ταχύτητα του ήχου στον αέρα). Μια συμβατική μηχανή αεριωθουμένου ή ένας πύραυλος πρέπει να επιταχύνει το σκάφος πάνω από την ταχύτητα του ήχου, ώστε να μπορέσει να γίνει έναυση του ράμτζετ. Η εισαγωγή επιβραδύνει σε υποηχητικά επίπεδα τον αέρα, που στη συνέχεια αναμειγνύεται με καύσιμο και πυροδοτείται. Η ώθηση προσφέρεται από τα καυσαέρια




Εσωτερικό πιλοτηρίου





AIRBUS A-380


ΜΟΝΟΘΕΣΙΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ




ALBATROS

ΠΙΛΟΤΗΡΙΟ F-16



ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΤΟΥ 2050




Η Αirbus παρουσίασε τις μακέτες του στη διεθνή έκθεση αεροναυπηγικής στη Βρετανία. Πρόκειται για το Concept Plane.
Αθόρυβο, ελαφρύ, άκρως οικολογικό και υπερπολυτελές, με τεχνολογικές ανέσεις για τον επιβάτη που ανήκουν σήμερα στην επιστημονική φαντασία, θα είναι το αεροπλάνο του κοντινού μέλλοντός μας, αν πιστέψουμε τις μακέτες που παρουσίασε η Αirbus στη διεθνή έκθεση αεροναυπηγικής του Φάρνμποροου στη Βρετανία. Το αεροσκάφος, με το (προσωρινή) ονομασία «Concept Ρlane», αναμένεται να πετάξει στους αιθέρες το νωρίτερο το 2030, ενώ πιο ρεαλιστική ημερομηνία θεωρείται το 2050.
Οι αεροναυπηγοί της ευρωπαϊκής εταιρείας διαβεβαιώνουν ότι θα είναι εξαιρετικά ελαφρύ και θα διαθέτει πολύ μακριά και λεπτά φτερά με κλίση προς τα επάνω, και μια ουρά σε σχήμα U. Είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να καταναλώνει πολύ λιγότερα καύσιμα και να εκπέμπει πολύ λιγότερα καυσαέρια από ό,τι τα σημερινά αεροπλάνα, και διαφημίζεται ως απολύτως φιλικό προς το περιβάλλον.

Για τη λειτουργία των διαφόρων συστημάτων του, το Concept Ρlane θα χρησιμοποιεί εναλλακτικές πηγές, όπως ηλιακή ενέργεια αλλά και θερμότητα από τα σώματα των ίδιων των επιβατών. Η εταιρεία δίνει μεγάλη έμφαση και στις ανέσεις που θα παρέχει προς τους επιβάτες. Τα καθίσματα θα είναι κατασκευασμένα από οικολογικά, αυτοκαθαριζόμενα υλικά τα οποία θα μπορούν να αλλάζουν σχήμα ώστε να κοιμάται ο ταξιδιώτης ακόμη πιο αναπαυτικά στις μεγάλες πτήσεις.

Ανάμεσα στις φουτουριστικές ιδέες που έχουν προτείνει οι σχεδιαστές της Αirbus: τα τοιχώματα της ατράκτου να γίνονται διαφανή με το πάτημα ενός κουμπιού, ανοίγοντας μια θέα 360 μοιρών σε γη και ουρανό από ψηλά, καθώς και ολογραφικές προβολές εικονικών ντεκόρ ώστε οι επιβάτες να μετατρέπουν την καμπίνα του αεροσκάφους σε γραφείο, κρεβατοκάμαρα ή και σε προσωπικό χώρο για ασκήσεις ηρεμίας ζεν ή σπα.





Το χρονικό όριο που έχει θέσει η Αirbus είναι το έτος 2050, αλλά οι υπεύθυνοι σχεδιασμού ελπίζουν, με τις πλέον ευοίωνες προβλέψεις και με τη συνδρομή της νανοτεχνολογίας, να έχουν έτοιμο ένα τέτοιο αεροσκάφος ως το 2030.

«Το Αirbus Concept Ρlaneαντιπροσωπεύει το απόλυτο όνειρο κάθε μηχανικού αεροσκαφών. Αφήνουμε τους σχεδιαστές μας να ξεδιπλώσουν τη δημιουργική τους φαντασία και να κατασκευάσουν το αεροπλάνο του μέλλοντος, πάντοτε με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και τις ανέσεις του επιβατικού μας κοινού» είπε ο Τσαρλς Τσάμπιον, αντιπρόεδρος της εταιρείας.

Η παρουσίαση του νέου, μεγαλεπήβολου σχεδίου της Αirbus έχει εξάψει τη φαντασία των επιστημόνων. «Ενα τέτοιο αεροσκάφος θα είναι όντως εφικτό ως το 2050. Είναι κάτι που η πρόοδος της σημερινής τεχνολογίας μάς επιτρέπει να το οραματιζόμαστε με αισιοδοξία. Η άνεση με οικολογικό προσανατολισμό θα γίνει το μελλοντικό “ευαγγέλιο”βάσει του οποίου θα κινούνται όλες οι αεροπορικές εταιρείες» λέει ο μελλοντολόγος Ρόμπιν Μάνινγκ.






















ΠΗΓΕΣ